Jak narkotyki wpływają na psychikę?

Zażywanie narkotyków wpływa na tzw. układ nagrody. Substancja psychoaktywna powoduje wyrzut dopaminy, który prowadzi do tymczasowej poprawy samopoczucia. Mózg bardzo szybko „przyzwyczaja się” do otrzymywania kolejnych dawek narkotyku. W poniższym artykule przeczytasz, jakie konsekwencje dla psychiki ma przyjmowanie narkotyków.

Dobre złego początki, czyli jak mózg przyzwyczaja się do haju?

Narkotyki, podobnie jak alkohol, mają w krótkim czasie przynieść odprężenie i poprawić samopoczucie. Wiele osób sięga po różne substancje odurzające przez to, że nie potrafi w zdrowy sposób rozładować narastającego napięcia oraz poradzić sobie z negatywnymi, przytłaczającymi emocjami. Narkotyki powodują wzrost poziomu neuroprzekaźnika, w tym przypadku dopaminy. Im mocniej przyjmowana substancja wpływa na jej wyrzut, tym szybciej następuje uzależnienie. Mózg, który miał okazję zaznać nagłego wzrostu dopaminy, zaczyna domagać się substancji coraz częściej i w coraz większych dawkach. Konieczny jest odwyk narkotykowy – to jedyna szansa na odzyskanie trzeźwości.

Zaburzenia w działaniu układu nagrody skutkują tym, że zamiast odczuwać radość i spokój, stajemy się nerwowi i szukamy rozwiązań, które zagwarantują szybką gratyfikację. Zależnie od rodzaju, substancje psychoaktywne mogą dawać różne rezultaty – wzrost energii i pewności siebie, uczucie relaksu itp. W dłuższej perspektywie może jednak dojść do uszkodzeń obszarów mózgu odpowiadających za pamięć oraz poważnych zaburzeń funkcji poznawczych.

Kiedy rozpoczyna się uzależnienie od narkotyków?

Uzależnienie od narkotyków rozwija się w kilku fazach. Zaobserwowanie objawów nałogu u siebie lub innej osoby powinno być sygnałem do udania się po pomoc od ośrodka leczenia uzależnień, takiego jak Primum Vivere. Zażywanie narkotyków może wydawać się skutecznym sposobem na poprawę samopoczucia i relaks. Osoba stojąca na progu uzależnienia może racjonalizować potrzebę przyjmowania określonej substancji, nie chcąc przyjąć do świadomości faktu, ze stopniowo coraz bardziej podporządkowuje jej swoje życie. Niepostrzeżenie dochodzi jednak do zwiększania tolerancji mózgu na otrzymywane dawki – aby uzyskać ten sam efekt jak wcześniej, trzeba przyjmować coraz więcej substancji. Jednocześnie coraz trudniej jest wytrzymać okresy abstynencji lub całkowicie odstawić narkotyk. Pojawiają się psychiczne i fizyczne objawy zespołu abstynencyjnego, takie jak złe samopoczucie, agresja, drżenie kończyn. Uzależniony mozg „pozwala” osobie zmagającej się z nałogiem poczuć ulgę i spokój tylko wtedy, gdy otrzyma dawkę narkotyku.