Rehabilitacja po udarze

W przypadku wystąpienia udaru szybko podjęta rehabilitacja jest nieodzowna, jeśli chcemy, by chory wrócił do jak największej sprawności i samodzielności. Wynikiem udaru są zwykle ubytki neurologiczne skutkujące niedowładami czy dysfunkcjami organizmu. Jak wygląda rehabilitacja w takiej sytuacji i o czym należy pamiętać? Poniżej odpowiadamy na te pytania.

Kompleksowa i wczesna rehabilitacja

Rehabilitacja po udarze powinna być wczesna, kompleksowa i ciągła. Dostęp do niej powinny mieć wszystkie osoby nim dotknięte, w praktyce jednak z powodu ograniczeń finansowych nie wszyscy chorzy mogą liczyć na odpowiednią pomoc. Rehabilitacją osób po udarze zajmują się specjaliści reprezentujący różne dziedziny: lekarze, fizjoterapeuci, neurolodzy czy logopedzi. Główne cele wczesnej rehabilitacji dotyczą zwykle usprawnienia ręki, mowy, mięśni twarzy oraz chodu pacjenta. Ćwiczenia rehabilitacyjne powinny być wdrożone możliwe szybko – kiedy już pozwoli na to ogólny stan pacjenta, często pozostającego jeszcze w szpitalnym łóżku. Długość trwania i rodzaj rehabilitacji zależy od stopnia doznanych uszkodzeń neurologicznych.

Rehabilitacja po udarze w praktyce

Szpitalny etap rehabilitacji trwa zwykle 2-3 tygodnie. Jego głównym celem jest uruchomienie pacjenta. Jeśli następstwa udaru są poważne, rehabilitacja rozpoczyna się od ćwiczeń takich jak zmiany pozycji, istotne jest też spionizowanie pacjenta, co zapobiega występowaniu odleżyn czy przykurczów. W ramach rehabilitacji szpitalnej wykorzystywane są różne techniki usprawniania ruchowego, w tym również takie z wykorzystaniem różnego rodzaju urządzeń wspomagających np. aparatów do nauki chodzenia i ćwiczeń nóg. Pomocna okazuje się to też fizjoterapia oraz masaże.

Rehabilitacja w domu

Po opuszczeniu szpitala chory poddawany jest w domu rehabilitacji środowiskowej, której celem jest usprawnienie funkcji konkretnych narządów i jak najszersze przywrócenie utraconych umiejętności społecznych i motorycznych. Wraz z postępami stosowanych ćwiczeń wzrasta też ich poziom trudności. Etap ten trwa zwykle około roku. Po nim następuje rehabilitacja adaptacyjna, trwająca około pięciu lat: jej zadaniem jest przygotowanie pacjenta do powrotu do samodzielnego życia, w tym również aktywności ruchowej, społecznej i zawodowej. Po zakończeniu tego okresu pacjent funkcjonuje w zależności od potrzeb wspomagany na co dzień przez różnego rodzaju udogodnienia. Efekty osiągnięte podczas rehabilitacji mogą być podtrzymywane dzięki pobytom w ośrodkach rehabilitacyjnych lub turnusom takim jak te organizowane w znajdującym się na Mazowszu Uzdrowisku Konstancin.