Charakterystyka rusztowań fasadowych w nowoczesnych systemach ramowych

Prowadzenie prac na wysokości wymaga stosowania odpowiednich urządzeń gwarantujących dostęp do wszystkich miejsc, gdzie mają być przeprowadzane konkretne roboty budowlane czy montażowe. Tam, gdzie czas wykonywania poszczególnych zadań jest dłuższy najlepszym rozwiązaniem okazuje się rozstawianie rusztowań. W przypadku typowych prac prowadzonych na fasadzie budynku korzysta się z różnych rodzajów rusztowań fasadowych.

Rusztowania fasadowe oraz funkcje jakie pełnią

Rusztowania fasadowe są rozwiązaniem, które pozwala na szybkie i bezpieczne wykonywanie prac na wysokości, które obejmują całą lub większą część elewacji budynku. Korzysta się z nich głównie przy prowadzeniu prac wykończeniowych związanych z tynkowaniem, malowaniem lub instalowaniem różnych elementów od barierek na balkonach i tarasach aż po zewnętrzne parapety, a także podczas robót termoizolacyjnych w czasie docieplania budynku. Często stosuje się je także jako sposób na zapewnienie dostępu do całej elewacji podczas modernizacji lub przebudowy obiektu. Nadają się znakomicie do poprawy poziomu zabezpieczenia pracowników przed upadkiem z wysokości podczas wznoszenia budynku, a jednocześnie umożliwiają ochronę bezpośredniego otoczenia budowy przed spadającymi przedmiotami czy kurzem – informuje przedstawiciel firmy Ledwon Rusztowania, specjalizującej się w wynajmie, montażu oraz sprzedaży rusztowań.

Wszystkie rusztowania fasadowe wyróżniają się spośród innych typów rusztowań swoją konstrukcją oraz sposobem, w jaki przenoszą obciążenia związane z masą własną, ciężarem korzystających z nich pracowników, a także używanych przez nich materiałów, jak również działaniem czynników zewnętrznych – przede wszystkim naporem wiatru. Cała konstrukcja jest w tym przypadku oparta na podłożu, jednak część wpływających na nią sił jest ponadto przekazywana bezpośrednio na fasadę za sprawą kotew, które są umieszczone w elementach nośnych i połączone ze strukturą rusztowania. Takie mocowanie zwiększa sztywność całości oraz stabilność i ogranicza częściowo nacisk, jaki jest wywierany na podłoże. Ze specyfiką rusztowań fasadowych wiążą się jednak także pewne ograniczenia – nie można ich stosować w miejscach, gdzie nie ma możliwości wykonania kotwienia, najczęściej nie da się więc ich rozstawiać we wnętrzu obiektów czy używać przy budynkach zabytkowych.

Przeczytaj również: Zasady prawidłowego montażu rusztowań

Nowoczesne rusztowania fasadowe są najczęściej wykonywane z elementów stalowych lub nieco droższych, lecz znacznie lżejszych, a przez to łatwiejszych do przewożenia oraz rozstawiania części aluminiowych. Muszą one być rozkładane przez osoby, które mają odpowiednie uprawnienia w postaci certyfikatu montera rusztowań. Podobne wymagania obowiązują również podczas ich demontażu. Jest to ważne, ponieważ w zależności od stosowanego systemu rusztowanie może składać się z dużej liczby elementów, które muszą być łączone zgodnie z zaleceniami producenta, a wszelkie odstępstwa oznaczają poważne zagrożenie dla stabilności konstrukcji lub bezpieczeństwa osób, które będą na nich pracować. Wielką zaletą rusztowań fasadowych jest to, że dają one możliwość dość elastycznego dopasowywania powstającego układu do wymiarów budynku, a także wymagań szczególnych np. poszerzania pomostów, instalowania siatek zabezpieczających lub daszków ochronnych.

Przeczytaj również: Kiedy zakup to lepsza opcja niż wynajem rusztowań?

Jak są zbudowane rusztowania ramowe i gdzie sprawdzają się najlepiej?

Wśród różnych rodzajów rusztowań fasadowych można spotkać rozmaite rozwiązania konstrukcyjne. Najpopularniejsze wykorzystywane dziś rodzaje rusztowań fasadowych to systemy stojakowe oraz systemy rusztowań ramowych. W pierwszym przypadku cała struktura opiera się na słupach nośnych, które są wytrzymałymi na obciążenie rurami wyposażonymi w gniazda montażowe na swoich końcach oraz specjalne węzły montażowe w postaci tarcz z otworami, do których mocowane są pozostałe elementy konstrukcji. Stojaki są opierane na stopach ustawianych na podłożu, zwykle z wykorzystaniem stabilizującego fundamentu wykonanego np. z elementu betonowego lub drewnianego. Podstawowy moduł rusztowania składa się z czterech stojaków, które są łączone ze sobą ryglami montowanymi wzdłuż i w poprzek, a także usztywniane specjalnymi stężeniami, które w zależności od konkretnego systemu mogą być instalowane wzdłużnie, poprzecznie, ale też pionowo lub poziomo. Do węzłów umieszczonych na słupach są mocowane pomosty wraz z krawężnikami, a także barierki zabezpieczające. Rusztowania ramowe tworzą podobną strukturę, jednak ich budowa jest nieco inna.

Przeczytaj również: Czym charakteryzują się rusztowania aluminiowe?

Konstrukcja fasadowych rusztowań ramowych opiera się o wykorzystywanie ram przestrzennych, które w większości systemów mają postać dwóch elementów pionowych złączonych na stałe poziomymi dwoma poprzeczkami w części górnej oraz dwoma w części dolnej. Poprzeczki są wyposażone w uchwyty w postaci specjalnych bolców, na których opiera się strukturę pomostu roboczego. Całość pojedynczego modułu w strefie znajdującej się przy podłożu jest również umieszczana na stopach oraz usztywniana stężeniami ukośnymi. Na kolejnych kondygnacjach do uchwytów, znajdujących się w ramie, mocowane są dwie barierki wzdłużne – dolna i górna, a na krańcach także poprzeczne oraz w dolnej części deski burtowe. Jeśli chodzi o piony komunikacyjne, to tak jak w rusztowaniach stojakowych składają się one na ogół z gotowych drabinek oraz pomostów z włazami. Różnice między różnymi systemami ramowymi oferowanymi przez poszczególnych producentów wiążą się z rodzajami uchwytów stosowanych do instalowania poręczy oraz stężeń, a także konstrukcji ramy, jednak podstawowe dostępne elementy oraz sama zasada montażu pozostaje taka sama.

Największymi zaletami nowoczesnych fasadowych rusztowań ramowych jest ich nieskomplikowana budowa oraz fakt, że składają się one z dość dużych modułów. Choć oznacza to większą masę pojedynczych elementów, to jednocześnie sprawia, że całość może być na ogół rozstawiona znacznie szybciej niż rusztowanie stojakowe. Wynika to z mniejszej liczby połączeń, jakie należy wykonać, a także z większej jednorodności poszczególnych części składowych. Minusem rusztowań ramowych jest jednak mniejsza możliwość dostosowania wykonywanej konstrukcji do nietypowej wielkości budynku czy ukształtowania elewacji. W przypadku rusztowań ramowych nie ma także swobody w ustalaniu wysokości, na której znajdą się poszczególne elementy. Skromniejsze są też zwykle opcje rozbudowy systemu. Rusztowania ramowe znakomicie sprawdzają się jednak przy większości wystandaryzowanych zadań, a koszt ich rozstawienia będzie najczęściej niższy. Można je ustawiać zarówno przy wysokich i rozległych fasadach, jak i stosować przy obiektach o niewielkiej wysokości np. domach jednorodzinnych.