Jak prawidłowo wykonać hydroizolację w łazience?

Uszkodzony kran, nieszczelna spłuczka czy awaria pralki mogą szybko doprowadzić do zalania łazienki i znacznych strat, zwłaszcza jeśli woda przeniknie do struktury stropu lub ściany. Równie destrukcyjne działanie może mieć woda spływająca po ścianach wokół wanny czy prysznica. Sposobem na uniknięcie problemów jest wykonanie specjalnej powłoki hydroizolacyjnej. Prawidłowo ułożona będzie stanowiła solidne zabezpieczenie przed wodą, wilgocią i parą.

Dlaczego wykonanie hydroizolacji w łazience jest potrzebne?

Pomieszczenia, w których panuje duża wilgotność lub istnieje ryzyko ich zalania, warto dodatkowo zabezpieczyć, wykonując specjalną powłokę hydroizolacyjną. Para wodna, wilgoć oraz woda są jednymi z najbardziej szkodliwych czynników mogących doprowadzić do uszkodzenia struktury ścian, zniszczenia tynków, a także rozwoju niebezpiecznych dla zdrowia pleśni, które często wywołują reakcje alergiczne i mogą prowadzić do chorób układu oddechowego. Woda w każdej postaci łatwo wnika w większość materiałów stosowanych do wykonania ścian i stropów oraz ich wykończania. Wykorzystując szczeliny czy podciąganie kapilarne może przedostawać się nawet przez dość grube przegrody, powodując powstawanie nieestetycznych plam, uszkadzając farby, gładzie lub tynki, a także prowadząc do gnicia drewna ułożonego na podłogach lub ścianach. Długotrwały kontakt z wodą może doprowadzić do kruszenia się cegieł czy pustaków, a także osłabiać trwałość betonu – mówi przedstawiciel firmy Kreisel, będącej producentem materiałów budowlanych.

W pomieszczeniach takich jak łazienki, pralnie, domowe sauny, kotłownie czy kuchnie często mamy do czynienia nie tylko z działaniem pary wodnej, ale także z podwyższonym ryzykiem awarii instalacji oraz wycieków. Uszkodzona pralka, uszczelka w kranie czy zatkany odpływ mogą spowodować, że zalaniu ulegnie całe pomieszczenie, a woda przedostanie się na niższe kondygnacje lub przesiąknie przez ściany. Problemy mogą sprawiać także miejsca, które często są przypadkowo zalewane strumieniami wody, np. strefy położone nad wanną, brodzikiem czy umywalką, a także podłoga. Szczególnie narażone na działanie wody są modne ostatnio prysznice bezbrodzikowe, w których woda jest odprowadzana do odpływu, ściekając po powierzchni podłogi.

W większości „mokrych” pomieszczeń na podłogach i ścianach narażonych na bezpośredni kontakt z wodą czy wilgocią, unoszącą się w powietrzu układa się okładziny ceramiczne – kafelki z gresu lub terakoty. Wiele osób decyduje się również na płytki z kamienia naturalnego lub syntetycznego. Materiały tego rodzaju wyróżniają się niewielką nasiąkliwością i dobrze znoszą nawet długotrwałe działanie wody i pary wodnej. Problemem jest jednak fakt, że wykonane na ich styku fugi najczęściej nie są aż tak odporne. Choć wiele fug znakomicie spełnia swą funkcję, to często pojawiają się w nich ryzy czy niewielkie pęknięcia, a mimo stosowania specjalnych dodatków ograniczających przesiąkanie pewna ilość wody może przedostawać się przez połączenie. Aby uniknąć możliwych negatywnych skutków tego procesu, dobrze będzie skorzystać z odpowiedniego materiału hydroizolacyjnego.

Jakie są rodzaje materiałów hydroizolacyjnych?

Do wykonania hydroizolacji w łazience czy innym pomieszczeniu narażonym na wzmożone oddziaływanie wody najlepiej użyć specjalnych materiałów uszczelniających. Izolacje wodochronne są dostępne w dwóch postaciach, tzw. folii w płynie lub masy uszczelniającej. Folia w płynie jest substancją produkowaną na bazie żywic syntetycznych, której warstwę nanosi się na powierzchnię materiału, z jakiego została wykonana podłoga lub ściana. Można ją nakładać na beton, tynk cementowy lub gipsowy, a także elementy zabudowy wykonane z płyt kartonowo-gipsowych. Preparaty tego rodzaju nanosi się zwykle pędzlem lub wałkiem, tak jak podczas malowania ścian. Bardzo ważne jest, by powłoka była równomierna i jednolita. Dla zagwarantowania odpowiedniej ochrony substancję rozprowadza się zazwyczaj dwukrotnie, raz wzdłuż zabezpieczanej powierzchni i raz w poprzek niej.  Wielką zaletą folii  hydroizolacyjnej jest to, że może ona wypełnić wszystkie rysy, zagłębienia i nierówności podłoża.

Innym rozwiązaniem jest użycie masy uszczelniającej, która zwykle jest połączeniem cementu oraz dodatku polimeru. Preparat ma większą gęstość, niż folia w płynie, dlatego zwykle najwygodniej nakładać go tradycyjną pacą, podobnie jak gładź gipsową. Zaletą używania mas uszczelniających jest ich lepsza odporność na obciążenia. Podobnie jak folia, także masa powinna być nakładana w dwóch warstwach. Większość produktów można stosować bezpośrednio na beton, wylewkę cementową lub anhydrytową, a także na tynki cementowe i cementowo-wapienne. Masy uszczelniające nadają się także do zabezpieczania powierzchni wykonanych z płyt kartonowo-gipsowych.

Warto pamiętać, że hydroizolacja składa się nie tylko z odpowiedniego preparatu, ale również dodatkowych zabezpieczeń, które układa się w miejscach szczególnie narażonych na rozszczelnienie – na połączeniu ściany i wylewki, w narożach, przy odpływach oraz rurach doprowadzających wodę, a w przypadku zabudów z karton-gipsu także na wszystkich krawędziach narażonych na działanie wody. Producenci hydroizolacji oferują odpowiednie taśmy hydroizolacyjne instalowane wzdłuż krawędzi i załamań, a także specjalnie przygotowane narożniki wewnętrzne i zewnętrzne, jak również mankiety ścienne i podłogowe używane w miejscach, w których przez hydroizolację przechodzą rury i odpływy. W zależności od używanego środka taśmy są mocowane za pomocą folii albo masy.

Jakie są etapy układania hydroizolacji w łazience?

Układanie hydroizolacji jest stosunkowo proste, wymaga jednak dużej staranności. Warto pamiętać, że w większości przypadków – poza bardzo małymi pomieszczeniami – nie ma potrzeby zabezpieczania całych ścian. Hydroizolacja powinna znaleźć się na podłodze pomieszczenia i sięgać na wysokość około 10 cm przy każdej ze ścian. Wyżej należy ją nanieść w strefach narażonych na bezpośrednie działanie wody – w pasie przy kabinie prysznicowej, nad wanną i umywalką oraz około pół metra od ich krawędzi. W przypadku, gdy w łazience znajdują się ścianki działowe o konstrukcji szkieletowej, np. z płyt kartonowo-gipsowych najlepiej będzie zaizolować całą ich powierzchnię, zwłaszcza gdy jako materiału wygłuszającego użyto wełny mineralnej.

Hydroizolacja powinna być nanoszona na suche, czyste i nośne podłoże. Jego stan jest szczególnie istotny w przypadku korzystania z folii w płynie, jeśli natomiast używa się z masy uszczelniającej, może ona być użyta do wypełnienia niewielkich ubytków, jednak poważniejsze należy usunąć przy pomocy odpowiedniej zaprawy. Przed nakładaniem hydroizolacji podłoże powinno być zagruntowane, szczególnie wówczas, gdy ma wysoką chłonność. Po wyschnięciu gruntu należy zamocować taśmy zabezpieczające, narożniki oraz rękawy, a następnie można przystąpić do aplikowania preparatu, pamiętając o tym, by po rozprowadzeniu pierwszej warstwy poczekać na jej wyschnięcie. Ułożenie drugiej powłoki hydroizolacyjnej oraz jej wyschnięcie pozwala na kontynuowanie prac przy układaniu płytek ceramicznych.

Ułożenie hydroizolacji w łazience, pralni czy pomieszczeniu przeznaczonym na saunę pozwala na zabezpieczenie ścian i uchronienie się przed skutkami nieszczelności armatury lub używanych urządzeń, czy też wnikaniem pary wodnej. Choć wymaga to wykonania dodatkowych prac i wiąże się ze zwiększeniem kosztów, z użycia odpowiednich preparatów nie warto rezygnować, ponieważ koszt naprawy uszkodzonej ściany czy stropu potrafi znacznie przewyższyć ewentualne „oszczędności”. Z podobną sytuacją będziemy mieli do czynienia w budynkach wielorodzinnych, gdzie zalanie sąsiada często prowadzi do zatargów z sąsiadami oraz konieczności pokrycia kosztów remontu z własnej kieszeni albo zwiększenia składki ubezpieczeniowej płaconej w przyszłości.