Jak przeprowadzić próbę napięciową kabli SN?

Dawniej próby napięciowe kabli SN przeprowadzano poprzez poddanie ich jednej próbie napięciem stałym (DC). Obecnie takie metody odchodzą do lamusa, a w ich miejsce prowadzi się bardziej miarodajne badania, które służą sprawdzeniu, czy kable działają prawidłowo i są gotowe do użytku. Sposób przeprowadzania kontroli wytrzymałości napięciowej określają odpowiednie przepisy.

Cel badania urządzeń kablowych

Podstawowym celem badania urządzeń kablowych jest ocena stanu izolacji żył. Kable powinny zostać poddane kontroli po montażu, w celu sprawdzenia ich prawidłowego działania i gotowości do włączenia. Dawniej takie badanie polegało na przeprowadzeniu jednej próby napięciem stałym. Takie metody jednak są uznawane za kontrowersyjne. Jak wyjaśnia specjalista z firmy KM&JP, wadą takiego działania jest ryzyko doprowadzenia do trwałych osłabień izolacji kabli, wynikające z polaryzacji. W wyniku powstania takich osłabień, w późniejszej eksploatacji przy użyciu napięcia przemiennego mógłby występować problem tworzenia się ładunków przestrzennych. W praktyce doprowadzałoby to do występowania kanałów przebić.

Rodzaj i sposób prowadzonych badań jest określany przepisami, które mogą być nieco inne w każdym kraju. Coraz częściej zalecane jest wykonywanie badania płaszczy kabli, aby nie dopuścić do wnikania wody w obręb ekranu.

Metody diagnostyki kabli

Badania, które dotychczas przeprowadzano, ograniczały się do wykonania okresowej próby wytrzymałości izolacji. Jeśli w określonym czasie nie doszło do uszkodzenia izolacji, dany kabel uznawano za gotowy do podłączenia. W praktycznym zastosowaniu, takie próby napięciowe kabli SN dostarczały zbyt mało informacji, dlatego wprowadzono bardziej szczegółowe metody badawcze. Obecnie do wykonania prób napięciowych jest zobowiązany każdy właściciel obiektu elektroenergetycznego. Jest to określone przez normę IEEE 400.4-2015.

Rodzaj prowadzonych badań jest uzależniony od typu materiału izolacyjnego, w który wyposażony jest kabel. Może to być np. izolacja papierowo–olejowa lub z polietylenu usieciowanego. Podczas przeprowadzania prób systemów, które łączą oba typy kabli, należy wziąć pod uwagę różnicę w zaizolowaniu danej części instalacji. Wśród współczesnych technik probierczych i diagnostycznych, które mogą stanowić alternatywę dla badania z zastosowaniem napięcia stałego mogącego przyczynić się do uszkodzenia izolacji, warto zwrócić szczególną uwagę na metodę VLF 0,1 Hz. Umożliwia ona przeprowadzenie prób odbiorczych w przypadku kabli elektroenergetycznych w sieciach o średnim i wysokim napięciu z zastosowaniem napięcia przemiennego. Dodatkowo wykonuje się też wspomniane wcześniej badania płaszcza oraz diagnostykę WNZ.