Prawidła recyklingu. Co oznaczają kody na tworzywach sztucznych?

Według uśrednionych szacunków, na świecie produkuje się obecnie ponad 700 rodzajów tworzyw sztucznych. Zdecydowana większość z nich kwalifikuje się do ponownego przetworzenia. Aby jednak tak się stało, niezbędna jest odpowiednia segregacja odpadów. Usprawnieniu procesu recyklingu służy system kodów, umieszczonych na produktach.

Geneza powstania kodów

Kod znakowania tworzyw sztucznych został wprowadzony w 1988 roku przez Society of the Plastics Industry Inc., czyli amerykańskie stowarzyszenie przedstawicieli przemysłu wyrobów plastikowych. Pierwotne symbole były wykorzystywane wyłącznie na naczyniach i opakowaniach użytkowanych w gospodarstwach domowych. Dopiero z czasem zakres kodów rozszerzył się na inne tworzywa, a także na metale.

Schemat oznaczeń

Typowy kod recyklingu przybiera formę trójkąta, utworzonego z trzech strzałek z grotami zwróconymi zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

Wewnątrz trójkąta znajduje się liczba oznaczająca kod danego tworzywa, a pod nim umieszcza się skrót literowy i skrót związku chemicznego, z którego wyprodukowano przedmiot. Np. polichlorek winylu ma skrót PCV, politereftalan etylenu jest oznaczany jako PET, a polistyren jako PS – objaśnia ekspert firmy Dkal z Otwocka, producenta dodatków kaletniczych z tworzyw sztucznych.

Zalety kodów

Dzięki oznaczeniom, w sortowniach odpadów wiadomo z jakim rodzajem tworzywa sztucznego ma się do czynienia i jakie technologie przetwarzania odpadów wykorzystać. To także informacja dla konsumenta, z jakiego typu produktów korzysta, oraz dla samego producenta – np. wspomnianych wcześniej wyrobów kaletniczych. Umiejętne posługiwanie się kodami upraszcza proces przetwarzania tworzyw sztucznych, czyniąc go przyjaźniejszym dla środowiska. A przecież o to głównie chodzi.