Skóry z lisa. Charakterystyka

Pierwsza na świecie farma lisów hodowlanych powstała dzięki wysiłkom Charlesa Daltona i Roberta Oultona pod koniec XIX wieku w Kanadzie. Ich próby rozpoczęły się ok. 1870 r., jednak dopiero po licznych próbach kojarzenia par o pożądanych cechach udało się uzyskać szczenięta lisa srebrzystego o idealnej barwie. Na londyńskiej aukcji w 1904 r. Dalton i Oulton za skóry ze swoich lisów uzyskali cenę 4 razy większą niż za najlepsze skóry z odłowu.

Barwa i wielkość skór z lisa

Spośród ok. 35 gatunków lisów do hodowli na farmach futrzarskich wykorzystuje się tylko 2: lisa polarnego i lisa pospolitego (rudego). W hodowlach spotyka się poza tym odmiany mutacyjne i mieszanki wymienionych gatunków, skutkiem czego asortyment na aukcjach światowych obejmuje skóry z lisa w ok. 25 odmianach barwnych. Lis pospolity może mieć umaszczenie rude, rudobrunatne, beżowe, żółtawe, płowe, a nawet czarne, przy czym barwa może różnić się intensywnością. Za najpopularniejszą odmianę barwną lisów hodowanych na fermach uznaje się lisa srebrzystego z okrywą jednolicie czarną lub szarą z posrebrzeniem na grzbiecie i bokach. Również lis polarny występuje w kilku odmianach barwnych. Odmianą podstawową jest lis niebieski, najbardziej cenioną – lis biały. Poza tym wyróżnia się polarnego lisa cienistego, beżowego i szafirowego.

W hodowli lisów futerkowych dąży się do uzyskania jak największych skór. Na wielkość skóry wpływa oczywiście jej powierzchnia i długość. Długość skór lisów pospolitych na aukcjach wynosi od 106 do 124 cm (rozmiary 0-000), zaś lisów polarnych od 115 cm wzwyż (rozmiary 30-60).

Jakość skór z lisa

Obecnie w hodowli zwierząt futerkowych kładzie się olbrzymi nacisk na jakość. Dlatego hodowcy starają się zapewnić zwierzętom jak najlepsze warunki, co przynosi pożądane efekty. Dzięki lepszemu niż w środowisku naturalnym żywieniu lisy hodowlane mają skóry znacznie grubsze, a w związku z tym trwalsze. Poprawie ulegają też właściwości okrywy włosowej, która jest mniej podatna na plątanie, w znacznie mniejszym stopniu ulega sfilcowaniu. Z kolei zwiększenie gęstości podszerstka przekłada się na lepsze właściwości ciepłochronne gotowych futer z lisów – opowiada ekspert z Firmy Handlowej „GUTT”.

Przy ocenie jakości skór z lisa bierze się pod uwagę właściwości okrywy włosowej, która powinna być gęsta, lekka i jedwabista. W przypadku skór długowłosych – a do takich zaliczane są futra lisie, gdzie długość włosów pokrywowych osiąga od 45 do 110 mm – preferowana jest średnia długość włosia oraz wyraźnie zaznaczone strefy barwne, ocenia się też puszystość.