W jakim celu wykonuje się badania VT?

Badania nieniszczące spoin i materiałów mają szerokie zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu – pozwalają na dokładną ocenę ich jakości bez konieczności ingerencji w strukturę czy właściwości przedmiotu. Jedną z wielu metod badań NDT są właśnie badania VT, należące do badań powierzchownych. W tym artykule przybliżamy opis badań wizualnych VT, ich zakres i zalety. 

Charakterystyka badań wizualnych VT

Badania wizualne to jedno z najprostszych badań spoin. Jak sama nazwa wskazuje, ta metoda polega na wizualnej ocenie stanu poszczególnych elementów oraz łączeń i często stanowi podstawę do rozszerzenia diagnostyki o pozostałe metody NDT. Badania VT znajdują zastosowanie w weryfikacji stanu niemal wszystkich materiałów, konstrukcji czy powierzchni. Zaletą tych badań jest fakt, że nie wymagają one sporych nakładów finansowych, a sama procedura jest łatwa i pozwala w krótkim czasie zebrać szereg informacji o stanie ocenianej powierzchni.

Ekspert z firmy Staltest Pomorze Sp. z o.o. tłumaczy, że badania wizualne dzieli się na badania bezpośrednie oraz pośrednie. Te pierwsze znajdują zastosowanie w miejscach dostępnych bezpośrednio do oględzin i najczęściej nie wymagają zastosowania specjalistycznego sprzętu. Do badań pośrednich, znanych też jako badania wizualne zdalne, wykorzystuje się oprzyrządowanie optyczne, pomiarowe bądź optoelektroniczne. To z kolei pozwala na ocenę powierzchni trudno dostępnych, których bezpośrednia weryfikacja nie byłaby możliwa, np. w przypadku obiektów znajdujących się w strefach działania promieniowania jonizującego.

Co pozwalają wykryć badania wizualne i jak się je przeprowadza?

Badania wizualne VT wykonuje się celem wykrycia niedoskonałości wyrobów, takich jak odstępstwa wymiarowe, nieprawidłowy montaż czy wady kształtu, mogących powstać na etapie produkcji. Co więcej, badania VT pozwalają na wychwycenie nieciągłości powierzchownych oraz uszkodzeń eksploatacyjnych. Należą do nich m.in.: pęknięcia, zakrzywienia, zakucia, pory, wtrącenia, pęknięcia zmęczeniowe lub spawalnicze, nieszczelności czy większość rodzajów korozji.

Aby móc rzetelnie ocenić stan badanego obiektu, należy go dokładnie oczyścić z zanieczyszczeń takich jak rdza, lakier, tłuszcz, żużel czy środki do konserwacji. Kąt patrzenia nie powinien być mniejszy niż 30°, a odległość oka od badanej powierzchni większa niż 600 mm. Istotne jest również odpowiednie oświetlenie, którego zalecane natężenie wynosi co najmniej 500 lx. Wyniki badania należy zarejestrować w specjalnym protokole, np. przy pomocy fotografii bądź rysunku wady.