Z jakich elementów składa się cysterna spożywcza?

Artykuły płynne, takie jak czekolada, masło, soki i koncentraty owocowe są często przewożone w cysternach. Budowa takich zbiorników może być bardziej skomplikowana niż tych służących do transportowania paliw ciekłych. Wszystko dlatego, że produkty spożywcze mają wyjątkowe wymagania np. temperaturowe do przewozu oraz rozładunku i załadunku. Z tego artykułu dowiesz się, w jaki sposób są zbudowane cysterny do przewozu artykułów spożywczych.

Najważniejsze elementy konstrukcyjne cysterny spożywczej

W porównaniu do przewozu niespożywczych surowców płynnych cysterna spożywcza ma mniejszą pojemność mimo podobnych rozmiarów zewnętrznych. „Cysterny spożywcze posiadają izolację termiczną. Są więc zbudowane podobnie do termosów, by utrzymać żądaną temperaturę produktu” – zauważa Adam Grzeszczak z firmy Good Logistic. Wewnątrz cysterny i w rurach spustowych rozciągnięte są przewody wypełnione glikolem, który zapewnia wzrost lub spadek temperatury podczas przewozu. Nad stałym poziomem ciepła czuwają widoczne z zewnątrz termometry, które są oddzielne dla każdej z komór takiej cysterny spożywczej.

Pozostałe elementy budowy cysterny spożywczej

Co jeszcze wyróżnia zbiorniki, które wykorzystuje transport spożywczy ciągnikami siodłowymi? Rozładunek takich produktów jak soki, czekolada, czy masło wymaga podania powietrza pod ciśnieniem. Do tego służy kompresor, który jest zamontowany w ciągniku. Przy pomocy elastycznych przewodów powietrze pod ciśnieniem podawane jest do odpowiedniego miejsca instalacji cysterny, by zrzucić ładunek z wybranej komory. Rozładunek powietrzny wymaga zastosowania maksymalnego ciśnienia na poziomie 2,0 barów. Instalacja rozładunkowa musi być wyposażona w szereg zaworów kierunkowych, zaworów bezpieczeństwa oraz filtrów, by oczyszczać podawane powietrze. Nie może bowiem dojść do skażenia artykułów spożywczych na skutek zanieczyszczeń z instalacji pneumatycznej. Cała instalacja załadunkowa rozładunkowa, a także sama cysterna wykonane są z lekkich i wytrzymałych materiałów. Celem tego jest uzyskanie jak najniższej masy własnej, co pozwala uzyskać maksymalne dopuszczalne obciążenie. W przeciwnym wypadku ograniczona pojemność i niski poziom załadunku skutkowałby uzyskaniem niewielkich ilości transportowych.