Zaburzenia przetwarzania słuchowego. Metody terapii

Zaburzenia przetwarzania słuchowego to problem dotykający dzieci, u których wykryto nieprawidłowości w budowie centralnego układu nerwowego, podczas gdy budowa i praca uszu są właściwe. Sprawdźmy, co może być sygnałem alarmowym dla rodzica i gdzie zwrócić się po fachową pomoc – kompleksowe rozpoznanie i skierowanie na terapię odpowiednimi metodami. Przyjrzyjmy się tematowi bliżej.

Rozpoznanie zaburzenia przetwarzania słuchowego

Zaburzenia przetwarzania słuchowego (opisywane skrótem APD/CAPD od angielskiego Central Auditory Processing Disorders) wychwytywane są u dzieci jako problemy z ustalaniem lokalizacji dźwięków, ich różnicowaniem i rozpoznawaniem. Rodzice wychwytują u dzieci na przykład problemy z rozumieniem mowy zniekształconej. Sygnał alarmowy: dziecko słyszy i rozpoznaje dźwięki w cichym otoczeniu, ale ma problemy z wychwytywaniem głośnych, wyraźnych, lecz niewielkich dźwięków. Zaburzenia przetwarzania słuchowego występują na poziomie przetwarzania bodźców słuchowych. Zmagające się z nimi dziecko nie umie odbierać i poprawnie interpretować dźwięków. Do postawienia odpowiedniej diagnozy wykorzystuje się testy, które pozwalają rozpoznać zaburzenia przetwarzania słuchowego w taki sposób, by nie mylić ich z dysleksją lub nadpobudliwością ruchową ADHD. Jak mówią nam przedstawiciele Niepublicznej Poradni Specjalistycznej Centrum Progres Danuta Stempowska ze Świdnicy, pełne rozpoznanie należy do audiologa lub otolaryngologa.

Terapia metodą Tomatisa

Jeśli rozpoznamy u dziecka APD/CAPD, warto od razu podjąć odpowiednie kroki, by w przyszłości zaburzenia przetwarzania słuchowego nie skutkowały opóźnieniem rozwoju mowy, dalej trudnościami z nauką pisania i czytania. Polecaną w tej materii terapią jest terapia metodą Tomatisa – to trening słuchowy wspierający funkcje słuchowe. Poprawia także koncentrację, kreatywność, rozwój zdolności językowych i komunikacyjnych. Skąd nazwa tego treningu? - pochodzi od nazwiska Profesora Alfreda Tomatisa, francuskiego otolaryngologa, neurologa, foniatry, który zaproponował treningi słuchowe polegające na słuchaniu dźwięków poprzez urządzenie zwane elektronicznym uchem. „Elektroniczne ucho” będące modelem ludzkiego ucha jest wykorzystywane przede wszystkim w terapiach słuchowych z dziećmi, choć u osób dorosłych z różnymi problemami słuchowymi również się sprawdza. Trzeba przy tym zaznaczyć: do każdego przypadku należy podchodzić indywidualnie, posiłkując się wiedzą i doświadczeniem fachowców.