Na czym polega proces hartowania szkła?

Szkło to bardzo powszechnie wykorzystywany materiał. Obiekty z niego wykonane otaczają nas z każdej strony. Znajduje zastosowanie w budownictwie, przemyśle samochodowym, elektronice, optyce oraz wielu innych dziedzinach. Jeden z jego rodzajów, szkło hartowane, jest obecny na ekranach telefonów – chronią je przed uszkodzeniami. Ale to nie jedyne jego zastosowanie. Jak powstaje szkło hartowane i do czego służy?

Cechy szkła hartowanego

Szkło hartowane charakteryzuje się tym, że jest znacznie bardziej wytrzymałe na uszkodzenia mechaniczne i zginanie, niż zwykłe szkło. Jest również odporne na gwałtowne zmiany temperatury. Szkło należy do bezpiecznych w użyciu. Jak wyjaśnia przedstawiciel firmy Czylok zajmującej się produkcją m.in. pieców hartowniczych:

w przypadku uszkodzenia rozpada się ono na drobne kawałki, dzięki czemu ryzyko skaleczenia jest o wiele mniejsze, niż w przypadku zwykłego szkła, z którego po rozbiciu zawsze zostają spore, bardzo ostre elementy.

Szkła hartowanego używa się do produkcji np. ścian działowych, drzwi, kabin prysznicowych, regałów, mebli, blatów stolików, zadaszeń, szyb samochodowych i witryn sklepowych.

Co to jest hartowanie szkła?

Hartowanie szkła polega na poddaniu go obróbce cieplnej i doprowadzeniu do temperatury mięknięcia, a następnie szybkim ostudzeniu. W wyniku tych działań, w warstwie powierzchniowej szkła powstają napięcia, zwiększające jego wytrzymałość. Szkło hartowane jest produkowane w ten sposób, aby po zakupie było gotowe do montażu. Dzieje się tak, ponieważ po hartowaniu nie można go już przycinać, szlifować ani wykonywać innych zabiegów, bo wtedy produkt straciłby swoje właściwości lub po prostu się zniszczył. Wszelkie konieczne otwory i zaokrąglone krawędzie wykonuje się wtedy, kiedy szkło nie jest jeszcze zahartowane. Maksymalny stosunek szerokości do długości szyby wynosi 1:6.

Jakie są metody hartowania szkła?

Istnieją dwie metody hartowania szkła. W procesie pionowym szyba jest wprowadzana do pieca pionowo, a utrzymuje się ją za pomocą zacisków. Zaletą takiego rozwiązania jest możliwość hartowania nawet małych tafli szklanych. Niestety ta metoda ma też wady – szybę wprowadza się do pieca za pomocą uchwytów samozaciskowych, które zostawiają po sobie ślady i powodują zniekształcenia. Piece pionowe wycofuje się już z użytku.

Druga metoda to proces poziomy. Polega ona na wprowadzeniu szyby do pieca hartowniczego poziomo. Tafla szklana nie jest niczym przytrzymywana, zamiast tego oscyluje na ceramicznych rolkach. To jednak sprawia, że szkło musi być większe od co najmniej dwóch rolek. Dzięki tej metodzie na szybie nie ma żadnych śladów, a cały proces jest bardziej wydajny.