Rodzaje butów roboczych

Każdy pracodawca, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności, ma obowiązek zadbać o zdrowie i życie swoich pracowników. Jeśli warunki pracy tego wymagają, jest zobowiązany dostarczyć im właściwe środki ochrony, takie jak buty robocze. Buty robocze są używane w zastępstwie obuwia własnego, które w trakcie wykonywania obowiązków zawodowych, mogłyby ulec zniszczeniu lub zabrudzeniu. Jakie są rodzaje butów roboczych?

Buty robocze a buty ochronne

Zacznijmy od tego, że buty robocze nie są tym samym, co buty ochronne. Są stosowane wyłącznie w celu zabezpieczenia własnego obuwia, nie pełnią funkcji ochronnych. Używa się ich ze względu na wymagania higieniczne, sanitarne lub technologiczne – nie zaliczają się zatem do grupy środków ochrony indywidualnej. Co za tym idzie, nie mogą być stosowane na stanowiskach pracy, na których zidentyfikowano ryzyko wystąpienia zagrożenia. Tam wykorzystuje się obuwie ochronne, o ile zagrożenia nie udało się wyeliminować lub ograniczyć przez podjęcie innych działań.

Niektórzy zamiennie stosują te pojęcia, a nie można ich mylić. Zastosowanie niewłaściwego obuwia mogłoby grozić poważnymi konsekwencjami, zwłaszcza w razie wystąpienia wypadku – komentuje nasz rozmówca z hurtowni BHP Duo Plus.

Podział obuwia ze względu na poziom zagrożenia

Poziom zagrożenia to najważniejszy parametr, którym powinien kierować się pracodawca przy wyborze butów. W zależności od tego, jakie ryzyko dla zdrowia i życia wiąże się z obejmowaniem danego stanowiska, wyróżnia się:

• obuwie bezpieczne (oznaczane symbolem „S”) – obuwie, które posiada cechy ochronne, produkowane zgodnie z normą PN-EN ISO 20345. Ma specjalny podnosek, który wytrzymuje siłą nacisku wynoszącą co najmniej 200 J. Obuwie jest też odporne na ściskanie z siłą równą co najmniej 15 kN,
• obuwie ochronne (oznaczane symbolem „P”) – charakteryzuje się posiadaniem podnoska, który jest odporny na uderzenia z energią wynoszącą około 100 J. Chroni też przed ściskaniem z siłą równą co najmniej 10 kN. Jest produkowane zgodnie z normą PN-EN ISO 20346,
• obuwie zawodowe (oznaczane symbolem „0”) – wykazuje cechy ochronne, ale nie ma podnoska. Może być stosowane jedynie na stanowiskach, gdzie nie występuje niebezpieczeństwo zmiażdżenia stopy.

Podział obuwia roboczego ze względu na jego budowę

Same buty robocze możemy ze względu na ich budowę możemy podzielić na:

• sandały i klapki – buty robocze dla kobiet, stosowane np. w przychodniach, szpitalach, laboratoriach. Powinny być wykonane ze skóry i posiadać paski, które umożliwiają idealne dopasowanie butów do stopy. Istotna jest również antypoślizgowa podeszwa. Męska wersja takiego obuwia to obuwie typu kroks, z tworzywa EVA,
• kalosze – buty gumowe, idealne do pracy w wilgotnych i zimnych miejscach. Są wykonane z gumy i filcu,
• półbuty – buty, które sięgają przed kostkę. Są produkowane ze skóry, nubuku, poliestru czy bawełny. Mogą być zapinane na rzepy lub wiązane na sznurówki. Charakteryzują się posiadaniem wkładki i stalowego noska. Często są wyposażone w odblaski,
• trzewiki – buty, które sięgają nad kostkę. Są zwykle produkowane ze skóry lub nubuku. W sprzedaży są również trzewiki w wersji ocieplanej,
• buty dla spawaczy – specjalistyczne obuwie, wyposażone w podeszwę odporną na wysokie temperatury. Są produkowane ze skóry licowej,
• buty zimowe – ocieplane kożuszkiem lub futerkiem obuwie robocze, odporne na niskie temperatury. Często są wyposażone w metalowy nosek i występują w wersji olejoodpornej oraz elektrostatycznej.

Różnorodność obuwia roboczego pozwala na dostosowanie butów do warunków występujących w danej pracy.