Szybkie prototypowanie bez tajemnic

Kiedy gospodarka kwitnie, producenci co rusz wypuszczają na rynek nowe artykuły. Liczy się dla nich głównie szybkość i wydajność procesu ich powstawania. Dlatego wielu z nich decyduje się na tak zwane szybkie prototypowanie. Wykorzystuje się do tego nowoczesne urządzenia, jakimi są drukarki 3D. Metoda ta ma wiele zalet i korzysta z niej coraz większa liczba przedsiębiorców.

Szybkie prototypowanie – co to takiego?

Szybkie prototypowanie, z angielskiego Rapid Prototyping, czyli Szybkie Wykonywanie Prototypów, to metoda, którą zaczęto stosować już na początku lat 80. XX wieku. Jednak to dopiero XXI wiek sprawił, że technika ta jest tak popularna.

Do szybkiego prototypowania wykorzystuje się drukarki 3D. Dzięki nim można niemalże błyskawicznie stworzyć modele rozmaitych artykułów, części czy elementów. Ponadto są one wykonywane bardzo dokładnie, precyzyjnie oraz z dbałością o detale.

Stosuje się przy tym metodę przyrostową. Polega ona nakładaniu na siebie warstw materiału, z którego ma powstać konkretny model. Szybkie prototypowanie wykorzystuje różne techniki – między innymi technologie DMLS i CJP. Sprawia to, że z takiej metody może skorzystać wiele branż i niemal każda gałąź przemysłu.

Prototypy to niejako modele, na podstawie których powstają całe serie różnego rodzaju wyrobów. Dlatego też muszą one wiernie odwzorowywać projekt, być wykonane z zachowaniem największej precyzji. Właśnie to gwarantuje szybkie prototypowanie. O popularności tej metody zadecydowała też szybkość, z jaką powstają poszczególne modele – mówi ekspert z firmy 3D-TAL.

Jak wygląda szybkie prototypowanie?

Istnieje kilka sposobów na to, aby stworzyć modele przestrzenne. Każdy z nich jest szybki i zapewnia satysfakcjonujący efekt.

Technologia DMLS – czyli Direct Metal Laser Sintering – jest metodą przyrostową. Polega ona na tym, z drobinki metalu są ze sobą spiekanie. Wykorzystuje się do tego laser, który łączy ze sobą okruchy tego tworzywa. Dużą popularnością cieszy się także technologia CJP. Dzięki niej możliwe jest tworzenie modeli w kolorach z palety barw CMYK. Podczas procesu tworzenia prototypu biorą udział proszki gipsowe. Są one zespalane ze sobą zabarwionym lub bezbarwnym lepiszczem.

Stosunkowo starą, ale ciągle często stosowaną metodą, jest stereolitografia. Materiałem wykorzystywanym do produkcji modeli jest w tym przypadku żywica światłoutwardzalna. Również i w tym procesie bierze udział wiązka lasera. Stosując żywice o odmiennych właściwościach, można stworzyć modele różniące się między sobą określonymi parametrami.