Leczenie zaburzeń hormonalnych u zwierząt

Hormony to związki chemiczne wydzielane do krwi lub limfy przez gruczoły dokrewne, które spowalniają pracę narządów lub pobudzają je do działania. Pełnią one rolę regulacyjną wielu funkcji organizmu zwierzęcia i zapewniają odpowiednią jego równowagę. Zaburzenia hormonalne to dość częsty powód wizyt u weterynarza. Dotyczą one zwykle starszych zwierząt - powyżej 6 roku życia oraz występują niezależnie od rasy, płci czy warunków utrzymania.

Z czego wynikają zaburzenia hormonalne i jakie dają objawy?

Zaburzenia hormonalne u zwierząt wynikają z nieprawidłowego działania gruczołów, które odpowiedzialne są za właściwą gospodarkę hormonalną. Zarówno niedobór, jak i nadmiar hormonów może powodować różnorodne zaburzenia i choroby.

W zależności od schorzenia, rasy oraz wieku zwierzęcia, objawy związanie z zaburzeniami hormonalnymi mogą się od siebie bardzo różnić. W przypadku psów może wystąpić niedoczynność tarczycy, nietrzymanie moczu, nadczynność lub niedoczynność kory nadnerczy czy cukrzyca – zauważa specjalista reprezentujący Przychodnię Weterynaryjną w Chorzowie, która zajmuje się leczeniem zwierząt domowych i egzotycznych.

Częste symptomy, jakie zaobserwować możemy u naszego pupila to nadmierne oddawanie moczu (wielomocz, poliuria), wzmożone pragnienie (polidypsja), nadmierne łaknienie, zmiany skórne oraz problemy z sierścią, np. matowa sierść i łysienie. Co więcej, często występuje otyłość, obwisły brzuch, utrata masy mięśniowej, nadmierna pigmentacja skóry, wzmożone ziajanie czy brak rui.

Jak wygląda leczenie zaburzeń hormonalnych?

Nie istnieje jeden schemat leczenia, dlatego każdy przypadek oceniany jest indywidualnie przez weterynarza. Lekarz rozpoznaje zaburzenia hormonalne poprzez przeprowadzanie badań dermatologicznych czy podczas zabiegów sterylizacji bądź kastracji. Często pobiera także próbki i zeskrobiny w celu wykonania badań laboratoryjnych, diagnozuje te zaburzenia w obrębie gruczołów wydzielania zewnętrznego, a także eliminuje zwykłe schorzenia skórne i alergie w celu właściwego postawienia diagnozy.

Najczęściej występującym zaburzeniem endokrynologicznym u naszych czworonogów jest niedoczynność tarczycy, która polega na niedoborze hormonów syntetyzowanych przez tarczycę. Przyczyną niedoczynności tarczycy jest zwykle jej limfocytarne zapalenie. Rzadszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest wrodzony niedorozwój tarczycy, nowotwory czy zaburzenia funkcjonowania przysadki. Z kolei nadczynność tarczycy bardzo rzadko występuje u psów, natomiast często u kotów i wynika z nadmiernej syntezy hormonów przez gruczoł tarczycowy. Inne schorzenia, które są najczęściej leczone u zwierząt w związku z zaburzeniami hormonalnymi to:

• niedoczynność kory nadnerczy, czyli tzw. choroba Addisona, która jest skutkiem zniszczenia kory nadnerczy lub niedoboru hormonu adrenokortykotropowego. Objawy tej choroby mają zmienne nasilenie oraz mogą mieć charakter epizodyczny,

• nadczynność kory nadnerczy, tj. zespół Cushinga, który najczęściej jest spowodowany rozrostem nadnerczy na tle nowotworowym. W tym przypadku weterynarz z Chorzowa stawia rozpoznanie w oparciu o badania hormonalne krwi, jak i ewentualną diagnostykę ultrasonograficzną. Zależnie od charakteru zmian i przyczyn ich powstania, stosuje się głównie leczenie farmakologiczne – w ostateczności usunięcie chirurgiczne guza,

• cukrzyca - polega na względnym lub bezwzględnym niedoborze insuliny u zwierzęcia. Leczenie opiera się na insulinoterapii lub podawaniu pupilowi doustnych leków przeciwcukrzycowych, zmianie diety oraz wprowadzeniu aktywności fizycznej,

• zapalenie tarczki ogona objawia się ubytkiem włosów o owalnym kształcie, występującym na ogonie, obrzękiem i zaczerwienieniem. W większości przypadków leczenie opiera się na miejscowym stosowaniu środków przeciwłojotokowych, przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych. Natomiast leczenie zwierzęcia za pomocą antybiotyków czy operacyjnego usunięcia gruczołu, jest konieczne jedynie w zaawansowanych przypadkach.