Różnice między psychiatrą a psychologiem

Różnice, jakie wynikają z zawodów psychiatry i psychologa dotyczą sposobów leczenia na podstawie kompetencji zawodowych. Psycholog ma wiedzę pozwalającą mu na udzielanie świadczeń psychologicznych. Natomiast psychiatrą jest lekarz medycyny po stażu specjalizacyjnym na psychiatrii. W porównaniu do psychologa może on stosować leczenie farmakologiczne.

Charakterystyka zawodu psychologa

Choć zarówno psycholog, jak i psychiatra zajmują się psychiką człowieka, ich obszary badań mogą być bardzo różne. Psycholog to osoba, która ukończyła 5-letnie studia magisterskie z psychologii. Nauka w tym zakresie pozwala na poznanie zachowań i emocji wyrażanych przez różne grupy ludzi. Do zadań psychologa należą diagnoza psychologiczna, opiniowanie, orzecznictwo oraz pomoc psychologiczna. Wiąże się to z przeprowadzeniem szczegółowego wywiadu oraz testów psychologicznych.

Ekspert z Prywatnego Ośrodka Leczniczego MEDIS w Katowicach dodaje: Są oni niezbędni w różnych obszarach życia publicznego, np. w szkołach i przedszkolach, ośrodkach wychowawczych, szpitalach, domach dziecka, ośrodkach pomocy społecznej, więzieniach, służbach mundurowych, poradniach zdrowia psychicznego, ośrodkach terapii uzależnień, ośrodkach badania kierowców, a także w niektórych zakładach pracy. Do zadań psychologów należy m.in. orzekanie o predyspozycji lub niezdolności do pracy.

Jakie zadania należą do psychiatry?

Psychiatrą jest lekarz, który ukończył 6-letnie studia medyczne wraz ze specjalizacją z psychiatrii i do tego odbył staż zawodowy. Jego wiedza obejmuje budowę i funkcjonowanie mózgu, układu nerwowego, a także wiedzę z psychopatologii. Psychiatra może wystawiać recepty na leki, zwolnienia lekarskie oraz skierowania do szpitali i na oddziały rehabilitacyjne, co nie leży w kompetencjach psychologa. Dlatego też pomoc psychiatry jest niezbędna wtedy, gdy problemy ze zdrowiem psychicznym okażą się na tyle poważne, że wymagają interwencji farmakologicznej. Przeważnie potrzebują jej osoby cierpiące na depresję, stany maniakalne, chorobę afektywną dwubiegunową, schizofrenię, zespoły urojeniowe, zaburzenia psychiczne organiczne, zaburzenia osobowości, zaburzenia nerwicowe, zaburzenia związane ze stresem, a także zaburzenia spowodowane uzależnieniami od środków psychoaktywnych. Psychiatra może stwierdzić, że objawy pacjenta nie są na tyle inwazyjne, żeby wymagały leczenia farmakologicznego i w takim wypadku przekierowuje go do psychologa. Ze względu na bliskie powiązanie obu dziedzin, psychiatrzy i psychologowie często ze sobą współpracują.